Energia dźwięku powoduje zmiany ciśnienia powietrza. Zmiany ciśnienia powietrza są wykrywane przez membrany mikrofonów pomiarowych, stanowiących istotną część mierników poziomu dźwięku. Jednostkami ciśnienia powietrza są paskale, a najmniejsza zmiana ciśnienia atmosferycznego, jaką człowiek może wykryć, to zmiana o 20 uPa, a najwyższa zmiana może dochodzić do tysięcy paskali. Do zarządzania tak dużym zakresem zmienności ciśnienia powietrza stosuje się skalę decybeli (dB). Decybel dźwięku to skala logarytmiczna, która wykorzystuje odniesienie 20 uPa i kompresuje dużą skalę paskali do możliwej do opanowania skali decybeli. Ze względu na skalę decybeli wyniki pomiarów dźwięku określa się jako poziomy ciśnienia akustycznego.
Dźwięk zmieniający się w czasie jest zwykle przedstawiany jako wyniki Leq lub Peak, wyrażone w decybelach. Równoważny ciągły poziom dźwięku (Leq) jest najczęściej używany, ponieważ ma bezpośredni związek z zawartością energii sygnału. Leq jest formą reprezentacji energii sygnału dźwiękowego i służy do oceny poziomu zagrożenia dla ludzkiego słuchu. Wartość szczytowa (Peak) to maksymalna wartość amplitudy, którą sygnał osiąga w okresie czasu.
Czas pomiaru jest kluczowym parametrem w pomiarach dźwięku. Ponieważ charakter sygnałów dźwiękowych polega na ich zmienności w czasie, w celu oceny poziomu ciśnienia akustycznego należy zdefiniować okres pomiarowy, w którym zmiany sygnału są całkowane i uśredniane.
W przypadku hałasu w miejscu pracy LEQ mierzy się w okresie 8 godzin dnia pracy i taki wynik określa się jako dzienny poziom narażenia na hałas (LEX). Dzienne narażenie na hałas można również przedstawić jako % dziennego limitu, a takie przedstawienie wyniku nazywa się dawką hałasu.
