Tło akustyczne jest kluczowym czynnikiem w dziedzinie akustyki, niezbędnym do skutecznej kontroli hałasu i oceny środowiskowej. Ogólnie definiuje się go jako hałas, który przyczynia się do całkowitego poziomu dźwięku, ale nie jest konkretnym badanym źródłem.
Definicja: Podczas gdy w terminologii ISO 1996 preferowany jest termin "dźwięk szczątkowy" (hałas otoczenia bez specyficznego hałasu źródłowego), "hałas tła akustycznego" jest często powszechnie używany. Jest on używany jako wartość parametru hałasu, takiego jak LA90 (poziom przekroczony przez 90% czasu pomiaru).
Pomiar: Ponieważ poziom ciśnienia akustycznego (SPL) często zawiera złożone cechy, takie jak szum impulsowy lub czyste tony, prosty pomiar poziomu ciśnienia akustycznego jest zwykle niewystarczający i wymaga szczegółowej analizy częstotliwościowej (pasmo oktawowe lub 1/3 oktawowe) oraz pomiarów opartych na energii, takich jak równoważny poziom ciśnienia akustycznego (LAeq).
Planowanie kontroli hałasu: Tło akustyczne często znacząco wpływa na całkowity poziom hałasu w miejscu pracy. Przed podjęciem decyzji o indywidualnych środkach kontroli hałasu konieczne jest wykonanie pomiarów Tła akustycznego.
Wpływ środowiska: Tło akustyczne jest jednym z dwóch głównych efektów środowiskowych, które należy wziąć pod uwagę podczas przeprowadzania pomiarów hałasu, a drugim są odbicia dźwięku.
Próg poprawności: Tło akustyczne co najmniej 10 dB poniżej poziomu hałasu emitowanego przez oceniane źródło jest uznawane za dokładne z dokładnością do 0,5 dB.
ISO 1996-2 Wymóg korekcji: Gdy szczątkowy poziom ciśnienia akustycznego jest niższy o więcej niż 3 dB od zmierzonego poziomu ciśnienia akustycznego, poziom ten należy skorygować.
Podstawowe pojęcia, takie jak „hałas otoczenia”, „szczątkowy” i „tło akustyczne”, mają kluczowe znaczenie dla opisu środowiska akustycznego, ale często są źródłem nieporozumień i niespójnego stosowania. Niniejsza sekcja zawiera systematyczną analizę tych krytycznych terminów, wyjaśniając ich odrębne definicje, role kontekstowe i wzajemne powiązania ustanowione przez autorytatywne normy międzynarodowe.
Tło akustyczne definiuje się jako hałas pochodzący z niepożądanych źródeł, który może wpływać na dokładność pomiarów akustycznych konkretnego źródła dźwięku będącego przedmiotem zainteresowania. Tło akustyczne często pochodzi ze źródeł wtórnych, takich jak wentylacja lub sprężarki, i może znacząco przyczyniać się do ogólnego poziomu hałasu, szczególnie w warunkach przemysłowych. W akustyce dźwięk tła odnosi się do poziomu hałasu mierzonego, gdy oceniane źródło jest wyłączone.
Dźwięk otoczenia to dźwięk całkowity obecny w danej sytuacji w danym czasie. Składa się na niego dźwięk pochodzący ze wszystkich źródeł, zarówno bliskich, jak i dalekich. Jak zauważono w normie BS 4142, poziom dźwięku otoczenia jest miarą połączonego efektu dźwięku szczątkowego i ocenianego konkretnego źródła dźwięku, gdy źródło to jest aktywne.
W praktyce hałas otoczenia to całkowity hałas pochodzący ze wszystkich połączonych źródeł obecnych w danym środowisku. Suma ta obejmuje wszystkie składniki hałasu, takie jak hałas fabryczny, hałas ruchu drogowego, śpiew ptaków i bieżącą wodę. Hałas pochodzący z konkretnego badanego źródła jest tylko jednym z elementów szerszego hałasu otoczenia. Ponieważ prawie każde środowisko zawiera wiele źródeł dźwięku, wiele różnych czynników generuje hałas otoczenia w dowolnym miejscu pomiaru.
Dźwięk szczątkowy to dźwięk otoczenia, który pozostaje w miejscu oceny, gdy badane źródło dźwięku jest nieobecne lub stłumione w takim stopniu, że nie jest już czynnikiem przyczyniającym się. Jest to istniejące środowisko akustyczne lub krajobraz dźwiękowy bez źródła zainteresowania. Odpowiednią miarą jest szczątkowy poziom dźwięku, oznaczany jako Lr =LAeq,T.
Gdy nie można wyłączyć określonego źródła hałasu, aby bezpośrednio zmierzyć dźwięk szczątkowy (dźwięk pozostały bez określonego źródła), wymagane są metody alternatywne, a analiza statystyczna odgrywa istotną rolę w ilościowym określaniu środowiska akustycznego.
Na przykład, podczas oceny hałasu pochodzącego z głównej autostrady, źródło nie może zostać stłumione. W takich przypadkach ISO 1996-2 (załącznik I) zauważa, że dźwięk szczątkowy może być trudny do bezpośredniego pomiaru i może wymagać zastosowania metod alternatywnych, takich jak wykorzystanie procentowego poziomu przekroczenia L95 jako przybliżenia poziomu szumów własnych.
BS 4142 zapewnia alternatywną metodę: przeprowadzanie pomiarów w innym miejscu, w którym dźwięk szczątkowy jest wyraźnie porównywalny z dźwiękiem w miejscu oceny. Podejście to wymaga rygorystycznego uzasadnienia, wykazującego, że alternatywna lokalizacja jest porównywalna pod względem akustycznym. Kluczowe czynniki obejmują zapewnienie, że lokalizacja znajduje się w tej samej odległości od innych dominujących źródeł dźwięku szczątkowego, jest akustycznie ekranowana od konkretnego źródła, ma podobne pokrycie terenu, a pomiary są przeprowadzane w identycznych warunkach meteorologicznych.
Poziom ciśnienia akustycznego tła (LA90,T), będący miarą krytyczną dla oceny oddziaływania, jest z natury definiowany statystycznie jako poziom ciśnienia akustycznego skorygowany charakterystyką A przekroczony przez dźwięk szczątkowy przez 90% danego przedziału czasowego.
| Termin | Definicja według BS 4142:2014+A1:2019 |
|---|---|
| Dźwięk otoczenia | Całkowity dźwięk w danej sytuacji w danym czasie, zwykle składający się z dźwięku z wielu źródeł w pobliżu i daleko. UWAGA: Dźwięk otoczenia obejmuje dźwięk szczątkowy i dźwięk składowy, jeśli jest obecny. |
| Poziom dźwięku otoczenia,La =LAeq,T | Równoważny ciągły poziom ciśnienia akustycznego skorygowany charakterystyką A dźwięku całkowitego w danej sytuacji w danym czasie, zwykle z wielu źródeł w pobliżu i daleko, w miejscu oceny w danym przedziale czasu, T. UWAGA: Poziom dźwięku otoczenia jest miarą dźwięku szczątkowego i dźwięku składowego, gdy jest obecny. |
| Poziom dźwięku tła,LA90,T | A-ważony poziom ciśnienia akustycznego, który jest przekraczany przez dźwięk szczątkowy w miejscu oceny przez 90% danego przedziału czasu, T, mierzony przy użyciu korekcji czasowej, F, i podawany z dokładnością do najbliższej liczby całkowitej decybeli. |
| Dźwięk szczątkowy | Dźwięk otoczenia pozostający w ocenianym miejscu, gdy określone źródło dźwięku jest stłumione w takim stopniu, że nie przyczynia się do dźwięku otoczenia. |
| Poziom dźwięku szczątkowego, Lr =LAeq,T | Równoważny ciągły poziom ciśnienia akustycznego skorygowany charakterystyką częstotliwościową A dźwięku szczątkowego w miejscu przeprowadzania oceny w danym przedziale czasu T. |
| Poziom dźwięku składowego, Ls =LAeq,Tr | Równoważny ciągły poziom ciśnienia akustycznego skorygowany charakterystyką częstotliwościową A wytwarzanego przez wzorcowe źródło dźwięku w miejscu przeprowadzania oceny w danym przedziale czasu odniesienia, Tr. |
| Specyficzne źródło dźwięku | Oceniane źródło dźwięku. |
Najczęstszym punktem nieporozumień jest rozróżnienie pomiędzy „dźwiękiem szczątkowym” a „poziomem tła akustycznego”. Rozróżnienie to ma kluczowe znaczenie: dźwięk szczątkowy to całkowity dźwięk środowiska akustycznego, gdy określone źródło jest wyłączone. Poziom dźwięku tła (LA90,T) jest specyficzną metryką statystyczną wyprowadzoną z dźwięku szczątkowego. Nie jest to średnia dźwięku szczątkowego, ale raczej miara jego typowych, podstawowych okresów ciszy, które BS 4142 wykorzystuje jako główny punkt odniesienia do oceny wpływu nowego dźwięku przemysłowego lub handlowego. Dlatego logiczna hierarchia jest następująca: Dźwięk szczątkowy (zjawisko fizyczne) jest mierzony w celu uzyskania poziomu dźwięku tła (deskryptor statystyczny).
| Równanie / Uwaga |
|---|
| Dźwięk otoczenia = określone źródło dźwięku + dźwięk szczątkowy |
| Poziom tła akustycznego jest specyficznym wskaźnikiem statystycznym pochodzącym z dźwięku szczątkowego, a nie z dźwięku otoczenia. |
Poziom szumów własnych (tło) odnosi się do minimalnego mierzalnego sygnału lub poziomu szumu wewnętrznego generowanego przez komponenty akustycznego systemu pomiarowego, takiego jak miernik poziomu dźwięku lub analizator. Ten wewnętrzny szum wyznacza granicę, poniżej której nie można wiarygodnie wykonać prawidłowych pomiarów akustycznych.
Na przykład, poziom szumów własnych systemu miernika poziomu dźwięku składa się z kilku czynników związanych z elektroniką pomiarową (np. szum własny mikrofonu, szum przedwzmacniacza). Stosunek sygnału do szumu (SNR) określa stosunek sygnału do szumu własnego (SNR).
Dokładne pomiary akustyczne wymagają, aby sygnał będący przedmiotem zainteresowania był znacznie powyżej tego minimalnego poziomu. Zgodnie z normą ISO 1996-2:20217, dla wszystkich pomiarów, tło akustyczne systemu pomiarowego (miernika poziomu dźwięku) powinno znajdować się co najmniej 5 dB poniżej mierzonego dźwięku.
Podstawową miarą wywodzącą się bezpośrednio z koncepcji szumu tła akustycznego jest stosunek sygnału do szumu (SNR). Zgodnie z definicją zawartą w normie IEC 60268-16 (3.35), stosunek sygnału do szumu (SNR) to różnica między poziomem ciśnienia akustycznego sygnału (mowy lub sygnału testowego) a poziomem ciśnienia akustycznego tła akustycznego. Stosunek ten jest głównym wyznacznikiem ważności pomiaru, niezależnie od tego, czy chodzi o ilościowe określenie marginesu powyżej poziomu szumów własnych (tło) dla testu mocy akustycznej, czy też modelowanie percepcyjnej klarowności mowy.
Tło akustyczne jest krytycznym czynnikiem w inżynierii akustycznej, definiowanym zarówno koncepcyjnie jako niepożądany dźwięk, jak i technicznie jako szczątkowe pole dźwiękowe istniejące, gdy źródło zainteresowania jest nieaktywne. Jego właściwa identyfikacja, pomiar i korekcja są niezbędne do zapewnienia poprawności i dokładności pomiarów poziomu dźwięku.
Aby pomiary hałasu (zwłaszcza poziomu ciśnienia akustycznego) można było uznać za wiarygodne i dokładne, dźwięk składowy wytwarzany przez źródło musi znacznie przekraczać poziom niepożądanego tła akustycznego. Procedury pomiarowe są całkowicie oparte na różnicy między całkowitym zmierzonym hałasem a samym hałasem tła akustycznego.
Typowe składniki (źródła) mierzonego tła akustycznego są zróżnicowane i można je podzielić na kategorie w zależności od ich pochodzenia:
Ważność pomiaru i korekta: Tło akustyczne (LN) jest uznawane za jeden z głównych efektów środowiskowych, które należy uwzględnić podczas pomiarów ciśnienia akustycznego.
Planowanie i wdrażanie kontroli hałasu: Tło akustyczne musi być zawsze sprawdzane i mapowane przed podjęciem decyzji o indywidualnych środkach kontroli hałasu, ponieważ często znacząco przyczynia się do całkowitego zmierzonego hałasu.
Technika pomiaru natężenia dźwięku: Pomiary natężenia dźwięku oferują wyraźną przewagę w odniesieniu do tła akustycznego w porównaniu do standardowych metod pomiaru ciśnienia akustycznego.
Psychoakustyka i bezpieczeństwo: W środowiskach o wysokim poziomie hałasu, tło akustyczne stanowi ryzyko wypadku, ponieważ psychoakustyczne zjawisko maskowania może uniemożliwić usłyszenie sygnałów ostrzegawczych lub krzyków.
Tło akustyczne, zasadniczo definiowane jako niepożądany dźwięk, stanowi znaczące i szeroko zakrojone zagrożenie dla zdrowia ludzkiego w sferze słuchowej, fizjologicznej i psychologicznej. Najpoważniejszym skutkiem fizycznym jest nieodwracalne uszkodzenie słuchu spowodowane długotrwałą ekspozycją na głośne dźwięki, które uszkadzają czuciowe komórki rzęsate ucha wewnętrznego, prowadząc do stopniowego pogorszenia zdolności słyszenia.
Ryzyko wzrasta wraz z poziomem ekspozycji na dźwięk i czasem trwania ekspozycji; poziom hałasu powyżej 85 dB może powodować uszkodzenie słuchu, od tymczasowego przesunięcia progu do trwałej utraty słuchu. Ponadto intensywny hałas wpływa na układ sercowo-naczyniowy i hormonalny, wpływając na krążenie krwi i powodując stres. Niesłyszalne reakcje organizmu obejmują rozszerzenie źrenic, przyspieszenie akcji serca i produkcję hormonów, takich jak adrenalina i kortykotropina, a także zwężenie naczyń krwionośnych.
Hałas jest ogólnoświatowym problemem środowiskowym, który powoduje powszechne zaburzenia snu, irytację i niekorzystne skutki zdrowotne, zmniejszając wydajność i powodując zmęczenie. Stopień uciążliwości jest wysoce subiektywny i zależy od nastawienia słuchacza do źródła hałasu. Częstotliwość hałasu o niskiej częstotliwości (typowa dla dużych silników wysokoprężnych) jest trudna do stłumienia i często powoduje większą dokuczliwość niż przewidywano na podstawie prostych pomiarów ciśnienia akustycznego. Co ważne, hałas może również stwarzać ryzyko wypadku poprzez maskowanie sygnałów ostrzegawczych lub okrzyków.
Hałas tła akustycznego również poważnie utrudnia komunikację i samopoczucie psychiczne, od łagodnej irytacji po znaczne zakłócenia mowy.
Zrozumiałość mowy (STI) jest znacznie zmniejszona przez wysoki poziom tła akustycznego, wpływając na komunikację i potencjalnie maskując sygnały ostrzegawcze. W przypadku normalnej rozmowy poziom hałasu w miejscu pracy powinien wynosić co najwyżej 65-70 dB. Poziomy hałasu powyżej N85 (liczba znamionowa hałasu) mogą poważnie zakłócać zrozumiałość mowy. Poziom hałasu może również stwarzać ryzyko wypadku poprzez maskowanie okrzyków lub sygnałów ostrzegawczych. Poziomy hałasu powyżej N75 są zwykle uważane za niezadowalające do komunikacji telefonicznej
Tło akustyczne przede wszystkim zmniejsza stosunek sygnału do szumu (SNR), sprawiając, że pożądany sygnał jest mniej widoczny i trudniejszy do wyraźnego odbioru. Gdy tło akustyczne ma podobną częstotliwość do sygnału (jak mowa), może maskować sygnał, czyniąc jego części niezrozumiałymi.
Tło akustyczne ma duże znaczenie w pracy i akustyce środowiskowej ze względu na psychoakustyczny efekt maskowania, który występuje, gdy jeden dźwięk jest wystarczająco głośny, aby drugi, cichszy dźwięk został skutecznie „zagłuszony”. To zjawisko fizyczne tłumaczy się jako przesunięcie progu słyszenia słuchacza spowodowane głośnością tła akustycznego. W bezpieczeństwie zawodowym i środowiskowym hałas tła akustycznego stanowi krytyczne ryzyko wypadku w środowisku pracy, ponieważ może być wystarczająco głośny, aby zamaskować istotne sygnały ostrzegawcze lub wykrzykiwane instrukcje. Co więcej, wiadomo, że poziomy hałasu tła, szczególnie te poniżej wartości znamionowej hałasu N85, poważnie zakłócają zrozumiałość mowy. Ponieważ maskowanie wpływa na subiektywną percepcję, efekty te są uwzględniane w zaawansowanych kryteriach i metodach dotyczących hałasu, takich jak te zaproponowane przez E. Zwickera, które mają na celu określenie ogólnej głośności i uciążliwości powodowanej przez hałas w środowisku pracy na podstawie obiektywnych pomiarów poziomu ciśnienia akustycznego.
Noise Rating (NR) zgodnie ze starą wersją normy ISO 1996-1971 to zestaw sugerowanych kryteriów kontroli hałasu wykorzystywanych głównie do oceny dokuczliwości i zagrożeń dla zdrowia, w postaci krzywych widma poziomu ciśnienia akustycznego (w czestotliwościach oktawowych). Na przykład kryterium N85 jest szczególnie istotne, ponieważ poziomy hałasu poniżej N85 mogą poważnie zakłócać zrozumiałość mowy, podczas gdy poziomy hałasu powyżej N85 mogą powodować uszkodzenie słuchu.
Z akustycznego punktu widzenia, hałas tła może powodować maskowanie, zmniejszając zrozumiałość mowy, co jest bezpośrednio związane z wpływem na komunikację ocenianym przez kryteria N85; i praktycznie, zanim poziomy hałasu mogą być dokładnie określone i porównane z jakimikolwiek kryteriami oceny hałasu (N), hałas tła (hałas z niepożądanych źródeł) musi być zmierzony i matematycznie skorygowany, ponieważ pomiary są uważane za niewiarygodne, jeśli hałas źródłowy nie jest co najmniej 3 dB wyższy niż sam hałas tła. Ponadto przy obliczaniu powiązanych parametrów, takich jak poziom ratingowy (Lr), który określa ilościowo dokuczliwość, niektóre standardy oceny porównują ten obliczony poziom bezpośrednio z poziomem tła akustycznego (często mierzonym jako L90) w celu ustalenia względnych limitów.
Dokładna kwantyfikacja dźwięku otoczenia, szczątkowego i tła wymaga rygorystycznych ram metodologicznych, które obejmują znormalizowane procedury pozyskiwania danych, strategie pokonywania typowych wyzwań terenowych oraz krytyczne uznanie niepewności pomiaru, zgodnie z normami takimi jak BS 4142 i ISO 1996-2.
Aby zapewnić wiarygodne i powtarzalne wyniki, pomiary akustyczne muszą być zgodne ze ścisłymi wytycznymi proceduralnymi. Typowa konfiguracja obejmuje:
Spójne pomiary są kluczem do zrozumienia i zarządzania poziomem tła akustycznego. Celem jest ilościowe określenie poziomu dźwięku otoczenia przed podjęciem próby jego redukcji. Ponieważ hałas tła akustycznego często zawiera złożone cechy, takie jak szum impulsowy lub czyste tony, prosty pomiar poziomu ciśnienia akustycznego (SPL) jest zwykle niewystarczający, co wymaga zastosowania uśrednionego w czasie równoważnego poziomu dźwięku ciągłego (LAeq,T) lub szczegółowej analizy częstotliwościowej (pasmo oktawowe lub 1/3 oktawy). Pomiary powinny być wykonywane w odpowiednich warunkach (np. pomieszczenie niezamieszkane lub zamieszkane) przy użyciu skalibrowanych mierników poziomu dźwięku (SLM).
W przypadku dźwięków, które ulegają wahaniom lub są przerywane, kluczowe znaczenie ma wybór przedziału czasowego pomiaru, który jest naprawdę reprezentatywny. Czas trwania musi być wystarczający do uchwycenia typowych warunków akustycznych w celu uzyskania wiarygodnej wartości poziomu dźwięku tła (LA90,T), jak wskazano w BS 4142.
W tradycyjnych pomiarach poziomu ciśnienia akustycznego pod kątem wpływu na środowisko (BS 4142) lub akustyki budowlanej (ISO 16283-1) jest to źródło zanieczyszczeń, które należy dokładnie zmierzyć i skorygować. W przeciwieństwie do tego, w przypadku pomiarów natężenia dźwięku, wpływ stałego tła akustycznego może być w dużej mierze zanegowany przez fizyczne zasady techniki, pozwalając na dokładną charakterystykę źródła nawet w hałaśliwym otoczeniu.
| Metryczny | Opis | Powszechne zastosowanie |
|---|---|---|
| Leq | Równoważny poziom dźwięku ciągłego (średnia w czasie) | Hałas środowiskowy, bezpieczeństwo w miejscu pracy, hałas w pomieszczeniu |
| L90 | Poziom statystyczny przekroczony w 90% przypadków | Reprezentuje bazowy poziom tła akustycznego |
| SNR | Stosunek sygnału do szumu (różnica między sygnałem a szumem dB) | Jakość dźwięku, zrozumiałość mowy |
| NC / RC | Kryteria hałasu / Kryteria pomieszczenia (oceny oparte na pasmach oktawowych) | Specyfikacja hałasu HVAC, cele projektowe pomieszczenia |
| Poziom szumów własnych (tło) | Najniższy nieodłączny poziom hałasu systemu lub środowiska | Wydajność systemu audio, limity rejestracji audio |
| Różnica | Wymagane działanie | Wynik Niezawodność |
|---|---|---|
| Większa niż 10 dB | Korekta nie jest konieczna. | Dokładność pomiaru wynosi 0,5 dB. |
| Między 3 dB a 10 dB | Należy wprowadzić korektę. | Przybliżoną korektę można obliczyć lub wyprowadzić z tabeli korekcji. |
| Mniej niż 3 dB | Poziom tła akustycznego jest zbyt wysoki. | Nie można uzyskać wiarygodnej wartości dla samego szumu źródłowego. |
Norma ISO 1996-2:2017 (załącznik I) podaje dwa sposoby szacowania dźwięku szczątkowego (tła). Po pierwsze, gdy źródło testowe ma udział przez 5% lub mniej całkowitego czasu pomiaru, poziom przekroczony przez 95% czasu (L95) może być przyjęty jako reprezentatywny dla poziomu ciśnienia akustycznego. Po drugie, jeśli dźwięk szczątkowy można traktować jako gaussowski, równoważny poziom szczątkowy można obliczyć na podstawie percentyli przy użyciu L50 i L90 lub L95 zgodnie ze wzorem Leq, Gauss.
W dziedzinie akustyki budowlanej, a konkretnie w pomiarach izolacyjności akustycznej opisanych w normie PN-EN ISO 16283-1, szum tła jest traktowany jako źródło zanieczyszczeń pomiarowych. Tło akustyczne jest tutaj definiowane jako dźwięk pochodzący ze wszystkich źródeł w pomieszczeniu odbiorczym z wyjątkiem głośnika testowego pracującego w pomieszczeniu źródłowym. Jego obecność może maskować dźwięk przenoszony przez przegrodę testową, prowadząc do przeszacowania wydajności izolacyjnej przegrody.
Pomiar wykorzystuje pasma oktawowe 1/3. W każdym paśmie tercjowym (1/3 oktawy) tło powinno znajdować się co najmniej 6 dB – a najlepiej ponad 10 dB – poniżej zmierzonego poziomu sygnał-tło; jeśli szum nie jest stały, czas uśredniania jest wydłużany w celu uzyskania stabilnego oszacowania. Gdy tło nie znajduje się wystarczająco daleko poniżej sygnału, zmierzony poziom musi zostać skorygowany przez odjęcie energii.
Norma określa jasną procedurę korekcji w celu uwzględnienia tego zanieczyszczenia:
W przypadku pomiarów precyzyjnych, takich jak te przeprowadzane w pomieszczeniach testowych pogłosu w celu określenia mocy akustycznej, określone i niepodlegające negocjacjom kryteria dotyczące tła akustycznego są niezbędne do zapewnienia dokładności. Norma ISO 3741:2010 definiuje korekcję Tła akustycznego (K1) jako formalny współczynnik korekcji stosowany do zmierzonych poziomów ciśnienia akustycznego (ISO 3741:2010). Możliwość zastosowania tej korekty jest regulowana przez ścisłe kryteria:
Jeśli kryteria względne nie mogą być spełnione, pomiary nadal mogą być zgodne z normą, jeśli poziomy tła akustycznego są poniżej bezwzględnych wartości maksymalnych określonych w tabeli 2 normy ISO 3741. Pozwala to na prawidłowe pomiary cichych źródeł, w których osiągnięcie różnicy 6 dB lub 10 dB nie jest wykonalne.
Wskaźnik transmisji mowy (STI) to metryka zaprojektowana w celu ilościowego określenia potencjału rozumienia mowy przez człowieka. Model STI opiera się na kilku kluczowych koncepcjach związanych z tłem akustycznym:
W pomiarach STI (IEC 60268-16), tło akustyczne musi być dokładnie zmierzone jako równoważny poziom ciśnienia akustycznego (Leq) w każdym z siedmiu pasm oktawowych od 125 Hz do 8 kHz.
Porównanie zmierzonych poziomów (np. LAeq, LA90, NC) z ustalonymi normami lub kryteriami docelowymi dla określonej przestrzeni i jej wykorzystania (np. klasa, biuro, sala koncertowa). Jeśli poziomy przekraczają wartości docelowe, należy zidentyfikować dominujące częstotliwości i źródła w celu opracowania strategii łagodzenia. W przypadku dźwięku należy obliczyć współczynnik SNR i określić, czy jest on wystarczający do zapewnienia zrozumiałości mowy (np. >15-20 dB).
Przykład: Biuro mierzy 45 dB(A) Leq w godzinach pracy. Mowa przy pobliskim biurku wynosi 60 dB(A). Współczynnik SNR wynosi około 15 dB (60-45). Jeśli celem dla dobrej zrozumiałości mowy jest SNR > 20 dB, konieczna może być redukcja hałasu lub wzmocnienie mowy.
Tło akustyczne pochodzi z różnych źródeł zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz przestrzeni, w tym z systemów budynkowych (HVAC), zewnętrznych hałasów środowiskowych (ruch uliczny), sprzętu (elektronika) i działalności człowieka. Jego skuteczna redukcja często wymaga połączenia kontrolowania źródła, blokowania ścieżki transmisji i optymalizacji środowiska odsłuchowego lub konfiguracji nagrywania. Powszechna hierarchia kontroli hałasu jest następująca:
Akustyka wnętrza znacząco wpływa na postrzegany tło akustyczne. Czynniki takie jak rozmiar, kształt i materiały powierzchni pomieszczenia wpływają na sposób, w jaki dźwięk odbija się i zanika(pogłos), co może wzmacniać lub maskować tło akustyczne.
HVAC: Sprawdź, czy nie słychać grzechotania, wyczyść filtry, dostosuj prędkość wentylatora, jeśli to możliwe, lub rozważ wyłożenie kanałów/tłumiki.
Sprzęt: Przenieś hałaśliwe komputery lub urządzenia do szafek lub dalej. Używaj podkładek izolujących drgania pod maszynami.
Działanie: Ustanowienie stref ciszy lub czasu ciszy we wspólnych przestrzeniach.
Pochłanianie: Dodaj miękkie meble (dywaniki, zasłony), akustyczne panele ścienne lub płyty sufitowe, aby pochłonąć odbicia dźwięku, zmniejszając ogólny pogłos i nagromadzenie hałasu. Wyznacz punkty pierwszego odbicia.
Izolacja: Uszczelnij szczeliny powietrzne wokół drzwi i okien, aby zablokować hałas z zewnątrz. Poprawa konstrukcji ścian/okien w celu uzyskania lepszej klasy przenoszenia dźwięku (STC).
Rozmieszczenie: Stacje robocze lub obszary odsłuchowe należy umieszczać z dala od znanych źródeł hałasu. W biurach na planie otwartym należy stosować bariery lub ścianki działowe.
| Strategia | Przykłady działań | Etap docelowy |
|---|---|---|
| Kontrola źródła | Cichsze wentylatory HVAC, izolacja sprzętu, planowanie hałaśliwych działań | Źródło |
| Ścieżka kontroli | Oknowanie szczelin, izolacyjność akustyczna, bariery dźwiękowe, poprawa STC ścian/okien | Ścieżka |
| Obróbka pomieszczenia | Panele akustyczne (pochłanianie), pułapki basowe, dyfuzory, strategiczne rozmieszczenie | Pomieszczenie |
| Optymalizacja przechwytywania. | Kierunkowość mikrofonów, dokładniejsze rozmieszczenie mikrofonów, przedwzmacniacze o niskim poziomie szumów, odpowiednie stopniowanie wzmocnienia. | Odbiornik/Przechwytywanie |
Projektowanie krajobrazu dźwiękowego wykracza poza zwykłą redukcję hałasu; obejmuje równoważenie dźwięków w celu poprawy subiektywnego doświadczenia środowiska poprzez zachowanie pożądanych dźwięków (znaków dźwiękowych) oraz łączenie i równoważenie dźwięków w celu stworzenia atrakcyjnych i stymulujących środowisk akustycznych. Dlatego też pejzaż dźwiękowy stanowi holistyczne ramy planowania środowiskowego, które wykorzystują środki ochrony przed hałasem w celu zwalczania tła akustycznego, jednocześnie angażując talenty naukowców, badaczy społecznych, architektów i urbanistów w celu określenia zasad ogólnej poprawy akustyki.
Autoryzowany konsultant SVANTEK pomoże Ci w szczegółach, takich jak wymagane akcesoria do monitorowania hałasu.
