Energia dźwięku: definicja, charakterystyka i techniki pomiarowe
Energia dźwięku to forma energii mechanicznej rozchodzącej się przez ośrodki takie jak powietrze, woda czy ciała stałe, pochodząca z drgań obiektów i charakteryzująca się takimi parametrami jak częstotliwość, amplituda i czas trwania. Manifestuje się w różnych formach, w tym dźwięków słyszalnych w zakresie częstotliwości odbieranych przez ludzkie ucho (20 Hz do 20 kHz), infradźwięków poniżej tego zakresu oraz ultradźwięków powyżej, z których każda znajduje unikalne zastosowania, od monitoringu klęsk żywiołowych po diagnostykę medyczną. Wpływ energii dźwiękowej na ludzi i środowisko ocenia się za pomocą kluczowych parametrów akustycznych, takich jak Równoważny Poziom Dźwięku Ciągłego (Leq), który reprezentuje skumulowaną ekspozycję w czasie, oraz Poziom Ekspozycji na Dźwięk (SEL), który kwantyfikuje zawartość energetyczną konkretnych zdarzeń.